 | ||||
| ||||
|
| STARTUJ | ULUBIONE | CO NOWEGO? | AGNIESZKA CEGIELSKA - NIEOFICJALNY INTERNETOWY FANKLUB | REDAKCJA | KONTAKT |
 |
    |
|
W dniu 22 października bieżącego roku odbył się długo planowany meeting, w którym miałem uczesniczyć również ja. Spotkanie odbyło się w Warszawie. Wprawdzie było one zaplanowane na dzień wcześniej, lecz tego feralnego dnia nie zdążyłem na pociąg. Swą podróż do miejsca przeznaczenia rozpocząłem już o 5:46 wyjazdem do Katowic. Po dotarciu do Katowic skierowałem się w stronę Dworca Głównego. Następnie dokonałem zakupu biletu na pośpieszny relacji Gliwice - Warszawa Zachodnia, po czym wyruszyłem na odpowiedni peron. Pociąg jak zwykle dotarł na miejsce z niewielkim opóźnieniem. Tłum bydła ruszył w kierunku drzwi drugiej klasy. Ja grzecznie skierowałem się do wagonu pierwszej klasy, na którą miałem wykupiony bilet. Po zajęciu odpowiedniego miejsca, przywitaniu się ze współtowarzyszami ruszyłem obadać teren. Wyposażony w odpowiednie narzędzia piszące, udałem się w stronę ustronnego miejsca. Kibelek, który był wcześniej bardzo zadbany, po moim wyjściu nadawał się do gruntownego remontu, a właściwie czyszczenia. Naznaczyłem tam praktycznie wszystko. Po urządzeniu toalety, ruszyłem do swojego przedziału.
Kilka minut później zawitał do nas pan konduktor. Po kontroli biletów ponownie ruszyłem do znanego już miejsca. Tym razem w nieco innym celu. Dotarliśmy do Częstochowy, gdzie reszta współtowarzyszy kończyła swoją podróż. Zostałem sam. Idealna okazja, by pozostawić po sobie parę textów. Następnie udałem się na korytarz. Po lekkiej obróbce zasad przewozu ponownie wstąpiłem do swojego przedziału. Usiadłem na fotelu, po czym zorientowałem się, że jesteśmy w Piotrkowie Trybunalskim. Dalsza podróż nie przebiegała już samotnie. Przysiadł się do mnie pewien człowiek. Jak się później okazało był to jeden z polityków, który również zmierzał do Warszawy, tyle że na komisję śledczą.
W końcu dotarliśmy do Warszawy. Jakież było moje zdziwienie, gdy zamiast ogromnych, nowoczesnych wieżowców ujrzałem zniszczone budynki mieszkalne. Była to tzw. Warszawa Ursus, czyli pierwsza i najbardziej zaniedbana dzielnica stolicy. Podobny widok ciągnał się jeszcze przez jedną stację - Warszawa Włochy. Moja podróż kończyła się na stacji Warszawa Centralna, czyli zaraz następnej. Krajobraz zaczął się gwałtownie zmieniać. Ta stacja jako jedyna posiada zadaszenie. Nic więc dziwnego, że wokół nie było naturalnego źródła światła. Jestem na miejscu, czas wysiadać. Tradycyjne odnotowałem niewielkie opóźnienie. Tyle, że nie z mojej winy. Po wyjściu z pojazdu oraz zaczerpnięciu warszawskiego powietrza udałem się w stronę czekającego na mnie Reitera. Zaskoczyło mnie to, że jest niewiele wyższy ode mnie. Na zdjęciach sprawiał wrażenie wysokiego człowieka. Być może ja tak ostatnio podrosłem. Zresztą, nie ważne.
Już na wstępie zostałem uprzedzony o pewnej niespodziance. Niestety, w porę wyczułem podstęp, ale mniejsza z tym. Moja intuicja w tym wypadku przerosła nawet samego Reitera [Reiter: Kiler, miałeś tego nie mówić :) Marsz na dywanik !]. Nie spodziewał się, że mogę być, aż tak bystry. Reiter, już nigdy nie poddawaj mnie jakimkolwiek testom. Nieświadomość bywa czasem zbawienna [Reiter: A nie mówiłem ? :)]. Po przywitaniu ruszyliśmy na podbój stolicy. Reiter wspaniale sprawdzał się w roli przewodnika [Reiter: Heh, nic wielkiego. Ale dzięki]. Teoretycznie co ciekawsze, to zobaczyliśmy, a także uwieczniliśmy na kliszy fotograficznej [Reiter: Oj było przy tym sporo śmiechu, sami zobaczcie]. Zaskoczyło mnie wiele rzeczy. Oczywiście w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Potwierdziło się moje wyobrażenie - warszawianki są urocze. Ale przecież nie w tym celu tam pojechałem. Chociaż Reiter sądził inaczej. Hehe, nie dziwię się mu. [Reiter: Kiler, a sprawdzałeś czy głowa ci się przypadkiem nie odkręciła od tego rozglądania ? :)] Ale mniejsza z tym. Dowiedziałem się również, że tutejsze nastolatki są bardzo nieśmiałe. Numer, który zastosowałem w busie podczas jazdy z Katowic do Będzina tutaj by nie przeszedł. Całe szczęście nie pojawiłem się w podobnej sytuacji.
Powoli dobiegała końca pierwsza część naszego spotkania. W drugiej części czekała na mnie niespodzianka, a mianowicie spotkanie z obecnym HQ grupy Apidya - Cobrą. Całe zdarzenie nie trwało zbyt długo. Omówiliśmy kilka spraw związanych z grupą. Ja jak zwykle dominowałem pod względem spójności jak i częstotliwości wypowiedzi. To był oczywiście żart. Czas pędził nieubłaganie. Pożegnaliśmy się z Cobrą, po czym wspólnie z Reiterem skierowaliśmy się w stronę Dworca Centralnego. Po zakupie biletu na ekspres ruszyliśmy na odpowiedni peron. Odnalazłem odpowiedni przedział, po czym kontynuowałem rozmowę z Reiterem. Zamieniliśmy kilka zdań. Na koniec obiecał, że zawita u mnie. No coż, czekam.
A teraz pozdrowienia:
Instrukcja używania systemu komentarzy
Adresy URL wpisujemy w postaci http://nazwastrony.pl, ftp://nazwastrony.pl.
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
  |
