PROGRAMOWANIE

   W poprzednim odcinku poznaliśmy podstawowe zadania rejestru RASTER. W tym, nauczymy się wykorzystywać ten rejestr do wyświetlania różnych trybów graficznych na jednym ekranie (dla zapominalskich: w RAMCE), a także do odtwarzania muzyki w naszych programach. Zacznijmy od obrazu.

   Za grafikę odpowiada szereg rejestrów, umieszczonych w obszarze $D000-$D02E (53248-53294) i powtórzonych 15 razy w obszarze $D040-$D3FF. Jak ktoś lubi utrudniać sobie i innym życie, to zamiast wpisywać do np. $D020, może wpisywać do np. $D2A0. Trochę chore, ale niektórzy to lubią. W pierwszym odcinku wykorzystywaliśmy właśnie rejestry koloru z tego obszaru - pamiętacie $D020 i $D021?
   Jeśli ktoś pragnie programować na poważnie, to powinien zaopatrzyć się w mapę pamięci Komodorka, gdzie opisane są wszystkie komórki, a nawet poszczególne bity. My wykorzystamy jedynie kilka z nich i to tylko w celach pomocniczych, ale "przy okazji" postaram się wyjaśnić czemu zapalamy lub gasimy właśnie takie, a nie inne bity. Opis będzie zdawkowy, przecież zajmujemy się $D012, a nie innymi rejestrami :-)

   Jak już wiemy, nasz RASTER umożliwia nam kontrolę linii obrazu, w której wywołamy naszą procedurę. W skrajnym przypadku, możemy nawet odpalać nasze podprogramy nawet w 2 kolejnych liniach, ale musimy sobie zdawać sprawę z ograniczeń wynikających z działania praw fizyki. Każda instrukcja zabiera trochę czasu procesora. Czasem więcej, czasem mniej, ale nigdy zero. Dlatego, jeżeli przesadzimy z ilością instrukcji między kolejnymi liniami, to zamiast spodziewanego efektu zobaczymy jakieś migania i inne dziwne rzeczy. Stąd zalecam umiar i zdrowy rozsądek.
   Wyobraźmy sobie, że chcemy zrobić efekt do dema, gdzie na górze ekranu wyświetlona będzie grafika znakowa (np. najszybszy, "phongowany" 3D World w 3 kolorach), a na dole bajeranckie logo we FLI-interlace, wyczarowane przez naszego genialnego grafika. Ostatnie 40 linii loga jest w MCI, bo właśnie wymyśliliśmy sobie tam dodatkowy efekt obracanego tekstu z pozdrowieniami. Hmmm... Nie twierdzę, że to niemożliwe, ale uprzedzam: BĘDZIE CIĘŻKO. Nieważne. Załóżmy, iż właśnie tak chcemy podzielić ekran:

    Wpisanie wymaganych wartości do odpowiednich komórek nic nam nie da, ponieważ nie będziemy w stanie kontrolować linii początkowej danego trybu graficznego. I właśnie tu pomoże nam $D012. "Jak dobrze, że jest z nami $D012".
   Jak mógłby wyglądać nasz program? Skoro ekran dzielimy na 3 części, to wystarczy tylko 3 razy skontrolować wartość w $D012. Ale, ale! Przecież wyświetlenie trybów FLI, AFLI i IFLI pochłania dokładnie tyle linii, ile zajmuje wyświetlenie. Wynika stąd prosty wniosek, że po skończeniu wyświetlania FLI-interlace (IFLI), wystarczy "przestawić" VIC na wyświetlanie MCI. Mamy teraz już tylko 2 wywołania rejestru RASTER - jedno na górze ekranu, a jedno w połowie. Tak naprawdę, to nasza "góra ekranu" zaczyna się dokładnie tam, gdzie kończymy wyświetlać MCI, gdyż zmiana trybu graficznego może nastąpić w dowolnym momencie pomiędzy linią 250, a 50. Przyjmijmy, że linia 255 ($FF) będzie w sam raz. Nasz program może wyglądać tak:

start
	lda #$ff      ;czekamy na linię 255
	cmp $d012
	bne *-3
	
	lda $d011
	and %11011111 ;5 bit włącza tryb bitmapowy, a my
		      ;chcemy tryb znakowy,
		      ;można krócej #$DF
	sta $d011
	lda $d016
	ora %00010000 ;4 bit włacza multicolor i chociaż
		      ;u nas jest on cały czas, to
 		      ;zostawiam go "dla przykładu"
	sta $d016
	lda #$18
	sta $d018     ;akurat to wyjaśnię niżej
	
	jsr 3d_część_1
	jsr efekt_tekstu
	
	lda #$96      ;czekamy na linię 150
	cmp $d012
	bne *-3
	
	jsr show_IFLI ;za długa procka jak na przykład
	lda $d011
	and #$df      ;zgadnijcie czemu :-)
	sta $d011
	lda $d016
	ora #$10      ;to chyba też już wiecie
	eor #$01      ;"trzęsienie" ekranu w poziomie
	sta $d016
	lda #$01
	eor #$01
	sta *-3       ;takie niby samoprogramowanie
 		      ;- raz 0, raz 1
	tax
	lda wskaźniki_mapy_MCI,x
	sta $d018     ;to się już domyślacie
 		      ;co zawiera $D018
	jsr 3d_część_2
	jmp start

   Uff!!! Niby niewiele, ale parę linii zajmuje. Teraz wyjaśnienia:
W $D018 zapisujemy położenie w pamięci mapy bitowej (w trybie znakowym znakowej) i mapy kolorów (kształtów znaków). W bloku pamięci mieszczą sie 2 mapy bitowe po $2000 bajtów, albo 8 zestawów kształtów znaków po $0800 bajtów. Natomiast dane ekranowe (i dane koloru) to 16 zestawów w bloku po $0400 bajtów. Przykładowo, po starcie systemu włączany jest znakowy hires, a do $D018 wpisywana jest wartość $14 co oznacza, że ekran to znaki umieszczone od $0400, których dane znajdują się od $0800. Można, przełączając banki w rejestrze $DD00, używać całej pamięci C64 na grafikę, ale dokładny opis $D018 i $DD00 to temat na zupełnie inny artykuł.
   Optymistycznie założyłem, że Wasze efekty nie zajmą więcej niż ramkę procesora (pomimo zajęcia części czasu rastra przez wyświetlanie IFLI). W praktyce pewnie nie będzie tak słodko i będziecie musieli skorzystać z przerwań...
   Jeszcze parę słów o wywoływaniu efektów. Zapewne zauważyliście, że efekt tekstu wywoływałem podczas wyświetlania efektu 3D. Otóż operowanie na danych w trakcie ich wyświetlania daje przeważnie efekt zupełnie niepodobny do zamierzonego. Z tego powodu można (przy szybkiej procedurze) wywoływać go kiedy nie jest wyświetlany, lub stosować buforowanie, czyli wyświetlać wcześniej wyliczony efekt, a obliczać i rysować już jego kolejną fazę - będzie ona wyświetlana kiedy skończymy rysowanie, a my będziemy wtedy "męczyć" bufor dotychczas wyświetlany. Brzmi skomplikowanie, jednak jest dość proste - tak, jakby na jednej kartce rysować, a pokazywać innym poprzednio narysowaną, a po skończeniu rysowania nowej zamienić kartki.

   Skoro potrafimy wyświetlać w różnych liniach ekranu różne tryby graficze, to nadszedł czas na odtwarzanie dżwięku. Sprawa jest tu znacznie łatwiesza. Nie musimy nic kombinować, tylko wgrać nasz kawałek do pamięci, raz go zainicjalizować, a następnie raz (choć dla niektórych muzyczek więcej) w ramce skoczyć do playera muzyczki.
   Przyjmuję, iż korzystamy z produktu tworzonego na popularnym edytorze jak DMC, GMC, Music Mixer, JCH, Grabovsky, Voicetracker itp. Standardowo wgrywają się one od $1000, choć mogą być wyjątki, pierwszy rozkaz to procedura inicjalizacyjna, a trzeci to odtwarzajka. Najprościej jest skorzystać z Music Searchera, który podpowie nam gdzie jest nasz zak i jakie ma "strategiczne" adresy. Myślę, że przy braku Searchera 90% wszystkich muzyczek powinna śmigać z poniższym programikiem:

start
	lda #$00  ;jeśli w pliku jest więcej niż jedna
		  ;muzyczka (np. DMC ma taką możliwość)
		  ;- liczba określa jej numer
	tax
	tay
	jsr $1000 ;inicjalizujemy odtwarzanie

petla
	lda #$96
	cmp $d012
	bne *-3
	inc $d021 ;zobaczymy ile czasu zajmuje
		  ;odtwarzanie zaka
	jsr $1003 ;skok do odtwarzania
	dec $d021
	jmp petla

   Jeśli mjuzik ładuje się od innego adresu, to zmieńcie adres $1000 i $1003. Praktycznie zawsze działa.

   I to wszystko. Dla ambitnych (he, he) pozostawiam do rozpracowania połączenie wyświetlania różnych trybów graficznych i odtwarzania muzyki. W następnym odcinku poznamy proste efekty wykorzystujące rejestr $D012.

Autor: Data realizacji: Data publikacji: Data modyfikacji: Pierwsza publikacja:

Asl (Nipson) - 2.10.2001 - Filety on-line

Instrukcja używania systemu komentarzy    

1. W polu "Podpisz się" umieszczasz swoje Imię, Nazwisko albo Pseudonim używając znaków alfanumerycznych: A-Z, 0-9 oraz znaków specjalnych, np.: !^<>" ' itp.
   Tagi HTML są nieaktywne.
   
   
2. W polu "Wpisz treść" umieszczasz komentarz używając znaków alfanumerycznych: A-Z, 0-9 oraz znaków specjalnych, np.: !^<>" ' itp. Klawisz ENTER tworzy nowy akapit.
   Tagi HTML są aktywne. Możesz:



Możliwość:	Komenda:	Przykład:
a.   Pogrubić tekst:	<B></B>	Pogrubiony
b.   Pochylić tekst:	<I></I>	Pochylony
c.   Podkreślić tekst:	<U></U>	Podkreślony
d.   Stworzyć indeks górny:	<SUP></SUP>	Indeks górny
e.   Stworzyć indeks dolny:	<SUB></SUB>	Indeks dolny
f.   Użyć czcionki maszynowej:	<TT></TT>	Czcionka maszynowa





Adresy URL wpisujemy w postaci http://nazwastrony.pl, ftp://nazwastrony.pl.
Adresy email wpisujemy w postaci nazwa@nazwa.pl.
Adresy Gadu-Gadu wpisujemy w postaci gg:1234567 (bez spacji).

Proszę pamiętać o domykaniu otwartych tagów.
Przed naciśnięciem przycisku Komentuj, zaznacz checkboks przy jego prawym boku.